10 • China White Monkey bio

Geschiedenis

Witte thee kent haar herkomst uit China en heeft een geschiedenis van ongeveer 1000 tot 1200 jaar oud.
Voor het eerst beschreven tijdens de Song Dynastie maar achteraf denkt men dat het toen ging om een groene thee, later Anji Bai Cha genaamd. Maar de keizer Song Hui Zhong Zao Jie noemde deze thee wit, niet vanwege het uiterlijk van de bladeren maar omdat het thee-nat de kleur had van wit jade. Hoe het ook is gegaan de keizer Song Hui Zhong vond “witte thee" een verzameling van alles wat elegant is.
Andere verhalen zeggen dat de theesoort voor het eerst werd gemaakt tijdens de Ming Dynasty, toen vanaf 1392 ook losse thee technieken werden uitgeprobeerd. Men stapte in die tijd af van de geperste theesoorten.
De huidige gebruikte productie techniek van de witte thee is nog niet zo heel oud. Deze is rond 1780 is deze ontwikkeld door een familie genaamd Xiao. Zij wilden een meer economisch aantrekkelijke thee maken. Ze lieten een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie, namelijk het wokken waarbij de thee wordt sterk wordt verhit en gevormd, achterwege. Witte thee is in ieder geval heel lang alleen in China bekend gebleven. Witte thee wordt tegenwoordig ook in Sri Lanka en India geproduceerd. Daardoor is witte thee wereldwijd bekender geworden. Witte thee wordt als een gezond product beschouwd.
Mythe: Elke theesoort in China kent wel een mythe over haar ontstaan. Witte thee heeft de mythe van Tai Mu Niang Niang . Het verhaal is als volgt: Tai Mu Niang Niang leefde in een grot op de berg Tai Mu Shan en ontdekte een originele Da Bai Hao struik. Ze gebruikte de thee van deze plant om kinderen met koorts, kinderen met mazelen en waterpokken te genezen. Dit zou zich rond 1292 hebben afgespeeld.

Locatie

Vooral in het noorden van de provincie Fuijan wordt witte thee verbouwd. En wel in de gebieden Jian Yang, Fuding en Zheng He. Medewerkers van De Eenhoorn zijn in het gebied Fuding geweest.
Er zijn 2 soorten theestruiken geschikt voor de productie van witte thee namelijk de Zheng He Da Bai en de Fuding Da Bai. Beide leveren een ander soort witte thee op. De Fuding Da Bai is voor De Eenhoorn het meest bekend. Dat zijn grotere vlezige en lange bladeren bedekt met een dikke laag witte donshaartjes.

Oogst en bewerking van witte thee

Aan het begin van een nieuw groeiseizoen van eind maart tot begin april, worden de eerste jonge knoppen aan de theestruik geplukt. Deze knoppen zijn speciaal bestemd voor de witte thee. Deze knoppen kunnen slechts gedurende een korte periode, maximaal twee weken, geoogst worden. Als het regenseizoen begint, groeien ze verder uit tot bladeren en geven ze niet meer de subtiele smaak van witte thee.
Zodra de knoppen verschijnen, dienen ze binnen 48 uur geplukt te worden. De thee kan dus maar gedurende een paar ochtenden per jaar geoogst worden, als de dauw nog op de velden ligt en de knoppen nog dicht zitten. De knoppen hebben een grijsachtig uiterlijk doordat ze geheel bedekt zijn met kleine donsachtige haartjes. Ze dienen zeer voorzichtig met de hand geplukt en behandeld te worden. Het behoeft geen verdere uitleg dat witte thee zo schaars en kostbaar is.
Na de pluk ondergaat witte thee een minimale bewerking. Ze wordt eerst verflenst, gedroogd in het zonlicht, dat is het beste want dat gaat snel. Soms blijft het daarbij als de omstandigheden het toelaten, maar als de natuurlijke omstandigheden niet droog genoeg zijn, wordt de thee binnen in huis nog gedroogd in een goed geventileerde ruimte. Daarna wordt de thee op bamboe rekken verhit tot 40 graden. Het zijn de vaardigheden van de theeproducent om de temperatuur gedurende dit droogproces goed te controleren. Het moet een langzaam drogend proces zijn waarbij alles egaal wordt gedroogd. Vooral de dikte van de opgestapelde thee is van belang. Ze wordt in elk geval niet "gevuurd' en dat waarborgt een heel delicate vorm en unieke smaak.

Kwaliteiten

Ten slotte worden de blaadjes zorgvuldig op uniformiteit gesorteerd. Je hebt daarbij 4 verschillende kwaliteiten:

Kwaliteit 1: Bai Hao Yin Shen: witte of ook wel zilveren naalden genoemd. Uitsluitend in het vroege voorjaar geoogst. Bestaat uit lange met wit donsachtige haartjes bedekt. Waarneer deze knoppen worden opgeschonken veranderen ze in groen. Ze hebben een frisse schone geur, geven een zeer zuivere afdronk met een hele frisse nasmaak, ze krijgen bloemige tonen in de smaak. Als de knoppen na het opschenken dun en geel worden dan is de thee al ouder en minder fris en vers. Deze thee kun je meerdere malen opschenken.

Kwaliteit 2: Bai Mu Dan: Om deze witte thee te krijgen zijn er twee bladeren en 1 knop geplukt. Daardoor is de oogst ook 3 keer groter. De opbrengst wordt daarmee vergroot en de prijs is lager. Een goede Bai Mu Dan heeft vrijwel geen gebroken bladeren die aan de onderkant nog donshaartjes hebben en ze heeft grote, dikke knoppen met donshaartjes, dat geeft aan dat de thee vroeg in het seizoen is geplukt. Als die donzige knoppen ontbreken is het een mindere kwaliteit Bai Mu Dan. Deze thee kun je meerdere malen opschenken.

Kwaliteit 3: Shou Mei: Veel gebroken bladeren met enkele knoppen. Thee heeft een bruinige kleur. Bij de mindere kwaliteiten Shou Mei zitten er veel rode en bruine bladeren tussen.

Kwaliteit 4: Gong Mei : Vrijwel alles is gebroken met bijna geen knoppen. Dit is een algemene thee die in Zuid Chinese restaurants gevonden wordt.

Voordelen voor de gezondheid in het gebruik van witte thee

Er gaan vele verhalen over de voordelen van gezondheid in het gebruik van witte thee.
Witte thee wordt in China gebruikt om bij kinderen de koorts te verlagen en het menselijk energie niveau te herstellen. In witte thee zouden nog meer anti-oxidanten aanwezig zijn dan in groene thee omdat witte thee niet zo sterk is verhit als groene thee vanwege het feit dat het wokken achterwege is gelaten. Ze zou nog vele malen gezonder zijn. Er zijn ook verhalen dat het gezonde bestandsdeel juist in de bladeren zit en niet in terecht komt in de theedrank.
De Eenhoorn verkoopt goede witte thee vanwege de zuiverheid, subtiele smaak en haar ongelofelijk mooi mondgevoel. Kortom voor ons is het met name een delicatesse.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.