21 • He Feng Fu Xi

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.

Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.

Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.

In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.

In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.

Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.

Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.

Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.

Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.

Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.

Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.

Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá （方茶)- geperste thee

Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.