- Alle producten
- Thee
- 21 • He Feng Fu Xi
21 • He Feng Fu Xi
https://www.eenhoorn.eu/shop/21-he-feng-fu-xi-1331 https://www.eenhoorn.eu/web/image/product.template/1331/image_1920?unique=756bbcfDe He Feng Fu Xi is een groene thee afkomstig uit Hubei, China waar het blad met de hand geplukt wordt. Deze thee heeft veel weg van een Japanse thee, dit komt door haar zilte bouillon-achtige karakter.
Drinkadvies: deze thee is voor elk moment van de dag. Stimulerend op ontspannen wijze. Zilt en fris van smaak. Combineert goed met mild gekruid gevogelte, frisse salades, verse geitenkaas, witte vis een zeevruchten.
Zetadvies:
![]() |
4-5 gram |
![]() |
0,5 liter zacht water |
![]() |
70-75º C |
![]() |
2-3 minuten laten trekken |
Het blad kan meerdere malen worden opgeschonken.
Geschiedenis
Locatie
Vooral in het noorden van de provincie Fuijan wordt witte thee verbouwd. En wel in de gebieden Jian Yang, Fuding en Zheng He. Medewerkers van De Eenhoorn zijn in het gebied Fuding geweest.
Er zijn 2 soorten theestruiken geschikt voor de productie van witte thee namelijk de Zheng He Da Bai en de Fuding Da Bai. Beide leveren een ander soort witte thee op. De Fuding Da Bai is voor De Eenhoorn het meest bekend. Dat zijn grotere vlezige en lange bladeren bedekt met een dikke laag witte donshaartjes.
Oogst en bewerking van witte thee
Aan het begin van een nieuw groeiseizoen van eind maart tot begin april, worden de eerste jonge knoppen aan de theestruik geplukt. Deze knoppen zijn speciaal bestemd voor de witte thee. Deze knoppen kunnen slechts gedurende een korte periode, maximaal twee weken, geoogst worden. Als het regenseizoen begint, groeien ze verder uit tot bladeren en geven ze niet meer de subtiele smaak van witte thee.
Zodra de knoppen verschijnen, dienen ze binnen 48 uur geplukt te worden. De thee kan dus maar gedurende een paar ochtenden per jaar geoogst worden, als de dauw nog op de velden ligt en de knoppen nog dicht zitten. De knoppen hebben een grijsachtig uiterlijk doordat ze geheel bedekt zijn met kleine donsachtige haartjes. Ze dienen zeer voorzichtig met de hand geplukt en behandeld te worden. Het behoeft geen verdere uitleg dat witte thee zo schaars en kostbaar is.
Na de pluk ondergaat witte thee een minimale bewerking. Ze wordt eerst verflenst, gedroogd in het zonlicht, dat is het beste want dat gaat snel. Soms blijft het daarbij als de omstandigheden het toelaten, maar als de natuurlijke omstandigheden niet droog genoeg zijn, wordt de thee binnen in huis nog gedroogd in een goed geventileerde ruimte. Daarna wordt de thee op bamboe rekken verhit tot 40 graden. Het zijn de vaardigheden van de theeproducent om de temperatuur gedurende dit droogproces goed te controleren. Het moet een langzaam drogend proces zijn waarbij alles egaal wordt gedroogd. Vooral de dikte van de opgestapelde thee is van belang. Ze wordt in elk geval niet "gevuurd' en dat waarborgt een heel delicate vorm en unieke smaak.
Kwaliteiten
Ten slotte worden de blaadjes zorgvuldig op uniformiteit gesorteerd. Je hebt daarbij 4 verschillende kwaliteiten:
Kwaliteit 1: Bai Hao Yin Shen: witte of ook wel zilveren naalden genoemd. Uitsluitend in het vroege voorjaar geoogst. Bestaat uit lange met wit donsachtige haartjes bedekt. Waarneer deze knoppen worden opgeschonken veranderen ze in groen. Ze hebben een frisse schone geur, geven een zeer zuivere afdronk met een hele frisse nasmaak, ze krijgen bloemige tonen in de smaak. Als de knoppen na het opschenken dun en geel worden dan is de thee al ouder en minder fris en vers. Deze thee kun je meerdere malen opschenken.
Kwaliteit 2: Bai Mu Dan: Om deze witte thee te krijgen zijn er twee bladeren en 1 knop geplukt. Daardoor is de oogst ook 3 keer groter. De opbrengst wordt daarmee vergroot en de prijs is lager. Een goede Bai Mu Dan heeft vrijwel geen gebroken bladeren die aan de onderkant nog donshaartjes hebben en ze heeft grote, dikke knoppen met donshaartjes, dat geeft aan dat de thee vroeg in het seizoen is geplukt. Als die donzige knoppen ontbreken is het een mindere kwaliteit Bai Mu Dan. Deze thee kun je meerdere malen opschenken.
Kwaliteit 3: Shou Mei: Veel gebroken bladeren met enkele knoppen. Thee heeft een bruinige kleur. Bij de mindere kwaliteiten Shou Mei zitten er veel rode en bruine bladeren tussen.
Kwaliteit 4: Gong Mei : Vrijwel alles is gebroken met bijna geen knoppen. Dit is een algemene thee die in Zuid Chinese restaurants gevonden wordt.
Voordelen voor de gezondheid in het gebruik van witte thee
Er gaan vele verhalen over de voordelen van gezondheid in het gebruik van witte thee.
Witte thee wordt in China gebruikt om bij kinderen de koorts te verlagen en het menselijk energie niveau te herstellen. In witte thee zouden nog meer anti-oxidanten aanwezig zijn dan in groene thee omdat witte thee niet zo sterk is verhit als groene thee vanwege het feit dat het wokken achterwege is gelaten. Ze zou nog vele malen gezonder zijn. Er zijn ook verhalen dat het gezonde bestandsdeel juist in de bladeren zit en niet in terecht komt in de theedrank.
De Eenhoorn verkoopt goede witte thee vanwege de zuiverheid, subtiele smaak en haar ongelofelijk mooi mondgevoel. Kortom voor ons is het met name een delicatesse.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Start met de klant – vind wat de klanten willen en geef het hen.
Herkomst groene thee
Groene thee komt net als witte thee voornamelijk uit China. Waar in het Westen lange tijd de zwarte thee voor "de" thee doorging, is in China juist de groene thee standaard. Eeuwen geleden bestond het jaarlijkse geschenk aan de keizer uit een pakketje groene thee van de eerste pluk.
Oogst en bewerking groene thee
Voor groene thee kunnen de theeblaadjes in meerdere fasen van het seizoen geplukt worden. Een vroege pluk geeft een ander resultaat dan een late pluk. Met de hand wordt telkens de combinatie van een knop en twee topblaadjes geplukt: "two leaves and a bud". Na het plukken en verwelken van de blaadjes wordt de thee gestoomd of gewokt. Dit proces schroeit de blaadjes dicht en voorkomt dat ze gaan oxideren, ook wel fermenteren genoemd. In China noemen ze dit "killing the green". Door de sterke verhitting vallen de oxidatie- enzymen uiteen. De kleur van de theeblaadjes blijft groen. Na het stomen wordt de thee gedroogd en zorgvuldig gesorteerd.
Kenmerken groene thee
De kleur en het verdere uiterlijk van groene thee kan sterk variëren. Zo bestaan er soorten die licht en donzig zijn en daardoor sterk op witte thee lijken, maar er zijn ook donkergroene theeën, die uit compacte naalden bestaan. Het thee-nat is lichtgroen dan wel lichtgeel. Naarmate de thee langer trekt, wordt de kleur donkerder en geler. Groene thee heeft een meer uitgesproken aroma dan witte thee. Ook is de smaak van groene thee is voller dan die van de witte thee. Groene thee heeft het karakter van groente: snijbonen, groene asperges en vers hooi zijn een paar associaties. Verder valt er vaak iets van noten in te ontdekken. Groene thee heeft als ze goed is gezet iets zoets.
Bereiding groene thee
Groene thee kan het beste bereid worden met water van 70°C. Deze temperatuur kan gemakkelijk verkregen worden door 3 delen kokend water toe te voegen aan 1 deel koud water. Let op: sommige theeën verdragen alleen water van nog lagere temperatuur, zoals de Japanse Gyokuro (65°C). Wordt groene thee te heet gezet, zal deze bitter worden van smaak. Gebruik 4 à 5 gram thee per halve liter. Na het opschenken kunt u de thee 2 tot 5 minuten laten trekken. Kwalitatieve goede groene thee is meerdere malen op te schenken.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
![]() |
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.
Als men aan thee denkt, denkt men aan China. Het land van de thee. De Chinese theecultuur is al zo’n 2000 jaar oud en daarmee de oudste theecultuur van de wereld. Het land heeft een eigen theeceremonie die vertaald “theekunst” wordt genoemd. Traditioneel werd er in China alleen groene thee geproduceerd. Rode, geoxideerde thee bestaat pas enkele honderden jaren. Het drinken van thee is voornamelijk een familieaangelegenheid, waarbij er hoofdzakelijk ongezoete groene thee wordt geschonken.
Geschiedenis
De thee uit Chine kent een rijke geschiedenis. Tijdens de Tang-Dynastie (618-907) werd thee gedronken door de adelen en geleerden. Ook monnikken in Boeddhistische kloosters zouden thee drinken tijdens hun meditaties om wakker te blijven. Er kwam ook een boek uit over thee Chajing, geschreven dor Lu Yu. In deze tijd begon de export van thee naar Japan en Korea.
In de Song-Dynastie (960-1279) werd de thee ook bekend onder de bovenste laag van het volk. Er werden wedstrijden georganiseerd om de beste thee van het land vast te stellen. Ook de manier van theezetten werd verfijnd.
In de Yuan-Dynastie (1279-1368) werd thee drinken bekend onder de gehele bevolking en in de Ming-Dynastie (1368-1644) ontstond er zelfs een School van de Theekunst. Deze werd opgericht door Zhu Quan, de 17e zoon van keizer Hongwu.
Vanaf 1392, in de Ming Dynastie, werden er ook losse theetechnieken gebruikt in plaats van de traditionele geperste soorten. Rond 1780 is de huidige techniek ontstaan, door de familie Xiao. Zij wilden een economisch aantrekkelijke thee maken en lieten daarom een kostbaar en bewerkelijk deel van de productie achterwege, namelijk het vormen en verhitten van de thee door middel van wokken.
Vroeger werd de geperste thee ook gebruikt als betaalmiddel. In 1620 werd thee vanuit China naar Europa gebracht door de Nederlanders en de Portugezen. In eerste instantie werd dit gebruikt als vulmiddel om het porselein niet te breken, maar later werd dit een populaire drank onder de elite. Men zag de thee als een gezonde drank.
Het gebruik van thee
Vroeger waren er veel theehuizen in China, maar tijdens de culturele revolutie werden deze gesloten. Sinds de jaren ’00 zijn er weer meer theehuizen te vinden in de steden, maar de theecultuur is niet meer zo goed behouden als vroeger.
Als teken van aanzien kregen gasten in China thee geserveerd. De jongere generatie serveert de oudere generatie thee om hun eerbied te betuigen. Ook was de manier waarop een goede thee werd bereiden belangrijk voor het kiezen van een geschikte bruid. Ook de theepot gaf een bepaalde status aan. Zo dronken een dienaar en een dagloner thee uit een tinnen kan, zonder theekopje. Families en gasten kregen een porseleinen kan. Het hoofd van de familie en de eregasten dronken thee uit een theekopje met deksel.
Thee wordt ook veel gebruikt als symbolisch geschenk bij bruiloften en verlovingen. De thee werd cadeau gegeven aan de bruid, of er werd op de dag van de bruiloft thee gedronken in het huis van de bruid, door de mannen. De bruidegom moest drie kopjes thee drinken voor hij de bruid mocht zien. In een andere provincie bood het bruidspaar alle gasten thee aan, als teken van respect, waarna de gasten geld gaven als dank. Er zijn ook nationaliteiten die het theeritueel in de slaapkamer van het bruidspaar uitvoeren. De gasten krijgen dan drie keer thee geserveerd. Eerst een bittere, dan een gezoete met nootjes en als laatste een zoete melkthee.
Van een schoondochter werd vroeger verwacht dat ze een goede thee kon zetten. Op de dag na de bruiloft moest zij vroeg opstaan om thee te serveren aan haar schoonouders. Ook was het gebruikelijk dat een oudste zoon of dochter een kopje thee bracht aan de ouders uit naam van de kinderen.
Soorten thee Er zijn wel meer dan duizend verschillende soorten thee. De thee wordt vooral in het zuiden van China verbouwd. In de provincies Zhejiang, Anhui en Fujian wordt vooral groene thee verbouwd. Rode thee komt uit de provincie Yunnan. Oolong thee is zowel in Taiwan als in de provincie Fujian in China te vinden. Gele thee wordt verbouwd in de provincie Hunan en de zwarte thee uit Sichuan en Yunnan. In China kennen ze zes belangrijke theesoorten, namelijk: - lü chá (绿茶) – groene thee - hóng chá (红茶) – rode thee (deze thee wordt in het Westen ook wel zwarte thee genoemd) - Oolong chá (乌龙茶) – oolong thee (dit is een half gefermenteerde thee) - bái chá (白茶) – witte thee - huáng chá (黄茶) – gele thee - Fang chá (方茶)- geperste thee |
Thee is een product met een indrukwekkende geschiedenis en laat zich goed vergelijken met wijn. Zowel thee als wijn kennen een rijk geschakeerd palet aan kleuren en smaken, terwijl er maar twee soorten theeplanten en een beperkt aantal druivensoorten zijn. De talloze nuances en variaties worden echter veroorzaakt door verschillen in klimaat, hoogte, grondsoort, selectie en productiewijze. Zo krijgt elke thee een eigen karakteristieke structuur, kleur, smaak en aroma.